22 mei

Na een goede nacht slaap begon onze vijfde dag in Albanië met een stevig ontbijt. De keuze tussen een omelet of een pannenkoek met Nutella was snel gemaakt – en zorgde voor een goede start van de dag.

Daarna gingen we aan de slag volgens een strak plan: we verdeelden de groep in twee teams. De ene groep werkte verder in de kerk, de andere groep ging verder met de klussen in en rondom de school.

In de kerk brachten we vandaag de tweede laag verf aan op de muren. De leerlingen hebben opnieuw keihard gewerkt en het resultaat mag er zijn: de ruimte oogt fris, helder en verzorgd. Toen het werk af was, werd direct het kruis opgehangen – een bijzonder moment. De pastoor straalde van oor tot oor en bedankte ons wel honderd keer. Hij was zichtbaar ontroerd en trots op het eindresultaat. Zo’n dankbaarheid doet echt wat met je.

Ondanks een flinke regenbui – die even roet in het eten gooide bij het schilderen van het hekwerk – zijn álle klussen afgerond. Het hek staat er nu frisgroen bij en is een echte blikvanger op het terrein. Ook in de school is een lokaal weer keurig geverfd. En buiten prijkt nu een stevige, vakkundig opgehangen pergola.

Na al dat harde werken was het tijd voor ontspanning. We trokken met z’n allen naar het plaatselijke voetbalveld, waar we werden uitgedaagd door Samir – de pastoor van de kerk – en zijn team. De wedstrijd begon officieel: met het Wilhelmus én het Albanese volkslied. Daarna barstte de strijd los.

Er werd fanatiek gespeeld, met veel inzet en lol. Onze leerlingen gaven alles, maar moesten uiteindelijk hun meerdere erkennen in het Albanese team. De overwinning ging naar de gastheren, maar de sfeer bleef top. Er werd gelachen, aangemoedigd en high-fives uitgewisseld alsof we elkaar al jaren kenden. Een prachtig voorbeeld van hoe sport verbindt – ook als je elkaar nauwelijks verstaat.

Na afloop snel douchen, want de dag was nog niet voorbij: we zijn met z’n allen op pad gegaan om samen met Samir souvlaki te gaan eten. Een gezellige afsluiting van een volle en betekenisvolle dag.

Wat zijn we ongelooflijk trots op onze leerlingen. Ze werken hard, tonen initiatief, respect en betrokkenheid – en laten elke dag opnieuw zien wat je met inzet en samenwerking kunt bereiken.

Morgen alweer onze laatste dag hier. Nog één keer de handen uit de mouwen, voordat we afscheid nemen van dit bijzondere land en de mensen die ons zo hartelijk hebben ontvangen!

Groeten van team-4!